Był taki mecz, w którym Legia została zatopiona w Wiśle na dobre. Walcząca o mistrzostwo Polski Biała Gwiazda nie dała żadnych szans przyjezdnym ze stolicy i prowadziła już po 12 sekundach. Wznowienie gry ze środka boiska, podanie do tyłu i długa piłka na Józefa Kohuta, który wymanewrował defensorów i płaskim strzałem pokonał Henryka Skromnego - trzeba przyznać, że dużo więcej czasu zajęło opisanie tej sytuacji niż wyjęcie piłki z siatki po całej akcji! Do dziś bramka ta jest najszybciej strzeloną w historii starć między obiema ekipami. Legia zupełnie podłamana dała sobie wbić jeszcze 7 goli, a Kohut zaaplikował jeszcze dwa, kompletując hat-trick… wchodząc z piłką do siatki! Co ciekawe „Król Kazimierza” jeszcze rok wcześniej występował w Legii, gdyż został powołany do odpracowania służby wojskowej. W stolicy filigranowy i szybki snajper zasłynął jednak… wykradzeniem klubowej furgonetki z żywnością i rozdaniem jej głodującej ludności odbudowującego się po klęsce wojennej miasta.

 

 

Mecz, który z rozrzewnieniem wspomina do dziś Kazimierz Kmiecik - strzelec bramki z karnego dającej zwycięstwo przy Reymonta przed… 40-tysięczną publicznością! Bardziej pamiętny był jednak gol Zdzisława Kapki, zdobyty przy wydatnej pomocy „Suchego”! W 39. minucie ku rozpaczy fanów Banaszak zdobył bramkę dla Legii, lecz po chwili smutek zamienił się euforię. Piłkę ze środka kopnął Kapka, ta trafiła do Kmiecika, który dalekim podaniem wypuścił w bój biegnącego sprintem „Bełkota”. Kapka opanował futbolówkę, ze stoickim spokojem minął Krzysztofa Sobieskiego i wpakował piłkę do siatki! Radość rekordowej widowni poniosła Białą Gwiazdę Oresta Lenczyka do zwycięstwa, a w całym sezonie do pierwszego od 26 lat mistrzostwa Polski! 

 

 

Gdy południowokoreański koncern samochodowy zainwestował w Legię Warszawa, wydawało się, że ta może odjechać innym drużynom. Wisła jednak okazała się Ferrari, a Legia Lanosem i stało się zupełnie odwrotnie. Dowodem tego było starcie przy Reymonta, w którym krakowianie cztery razy posłali rywali na deski! W najpiękniejszy sposób uczynił to Grzegorz Kaliciak. „Kali” podszedł do rzutu wolnego, huknął z lewej nogi, a piłka po minięciu muru opadła tak, że Grzegorz Szamotulski był bez szans. Kaliciak szybko podbiegł do Kazimierza Kmiecika, który tego dnia obchodził urodziny i jemu zadedykował bramkę, której zdecydowanie nie powstydziłby się najlepszy w historii snajper Białej Gwiazdy!

 

 

Po wygranym 4:1 meczu w Krakowie Franciszek Smuda żartował, że cieszyłby się z tego wyniku, gdyby dawał on mistrzostwo Polski. Jednak w futbolu co się odwlecze, to nie uciecze. Mistrzostwo zdobyte na boisku odwiecznego rywala zawsze jest piękną sprawą - i coś na ten temat wiedział Radosław Kałużny, którego dwa gole przy Łazienkowskiej pozwoliły Wiśle zapewnić sobie prymat w krajowych rozgrywkach. „Tata” po raz pierwszy w Wiśle zapakował dublet - i dał Białej Gwieździe trzy punkty, które przypieczętowały odzyskanie mistrzostwa po 21 latach! 

 

 

Na przełomie wieków Biała Gwiazda miała szczęście do wygrywania mistrzostwa przy Łazienkowskiej. „Warszawa da się lubić, trzy punkty da się zdobyć” - intonowali po meczach kibice Wisełki. Tak też było w czerwcu 2001 roku. Wiśle do mistrzostwa potrzebny był punkt, lecz na żadne kalkulacje nie decydował się Grzegorz Pater. „Grzela” rozpoczął akcję zagrywając do Frankowskiego, ten popisał się pięknym podaniem, a Pater zmienił tor lotu piłki zewnętrzną częścią buta i Zbigniew Robakiewicz był bez szans! Krakowianie byli pewni mistrza, a Pater do dziś wspomina ten występ za najlepszy w karierze - w końcu to dzięki przewinieniu na nim Żurawski strzelił bramkę z karnego, a po wyrównaniu jego gol dał kolejny tytuł Białej Gwieździe!

 

 

Najlepszego strzelca w historii starć z Legią nie mogło zabraknąć w tym zestawieniu. Wszyscy pamiętają hat-trick na przebudowywanym stadionie Legionistów, który dał zwycięstwo 3:0, wszyscy z rozrzewnieniem wspominają też ekwilibrystycznego gola z R22 w pogromie nad Legią pół roku później! Z prawej strony dośrodkował Tomáš Jirsák, a „Brozio” złożył się w niesłychany sposób i wyciągniętą na sztorc prawą nogą posłał piłkę tuż przy lewym słupku bramki Konstantyna Machnowskija. Kunszt „Pawki”, który patrzył zupełnie w drugą stronę został doceniony i przez kibiców, i komentatorów, którzy długo nie mogli wyjść z podziwu. 

 

Wisła od 27. minuty grała w dziesiątkę po czerwonej kartce dla Arkadiusza Głowackiego, przegrywała już 0:2, a i tak potrafiła wyszarpać punkt. Wszystko dzięki nieprawdopodobnej bramce bośniackiego rozrywającego, który z wolnego przymierzył tak, że nawet Gigi Buffon czy Iker Casillas nie mielyby prawa tego wybronić. Co innego mógł więc zrobić Dušan Kuciak niż wyciągnąć piłkę z siatki? Nic! Wolny z 30. metrów, piłka uderzona lewą nogą odbija się od spojenia i ląduje w bramce - cud, miód i ultramaryna - jak to mówi redaktor Nahorny!

 

200 bramek strzelonych Legii za nami, mamy nadzieję, że przed nami jeszcze co najmniej drugie tyle. I nie obrazimy się, oj nie, jeżeli strzelanie zaczniemy jutro tak szybko, jak w 1947 roku zrobił to Józef Kohut albo w tak piękny sposób, jak przy Łazienkowskiej Semir Štilić! 

 

Jakub Pobożniak

Biuro Prasowe Wisły Kraków SA