Chorwat od początku zaprezentował waleczność, w ciągu 45 sekund powalając na murawę większych od siebie Roberta Gumnego i Nikolę Vujadinovicia. Wisła szarpała, to samo robił Lech, lecz na pierwsze okazje strzeleckie trzeba było czekać do końca pierwszego kwadransa. To właśnie wtedy po wrzutce z lewej flanki z 5 metrów główkował kat Wisły z ostatniego starcia między tymi zespołami - Christian Gytkjær. Piłka po strzale Duńczyka trafiła w poprzeczkę, lecz wydawało się, że wszystko pod kontrolą miał Julian Cuesta. W odpowiedzi świetnym dośrodkowaniem popisał się Mitrović, a Kolar zbytnio podszedł pod piłkę i swym uderzeniem głową nie zagroził bramce Putnocký’ego. Siedem minut później Jakub Bartkowski odebrał piłkę przy samej linii końcowej i przymierzył z ostrego kąta, lecz chybił. Chwilę później z dystansu próbował uderzać Boguski, lecz i tym razem próba była niecelna. 

 

Pierwsza połowa stała pod znakiem walki na całego, ale zakończyła się bezbramkowym remisem, bo i strzałów było mało. „Typowy mecz walki” - cisnęło się na usta widzom tego spotkania, którzy w liczbie 20 823 stawili się, by pożegnać Legendy i wesprzeć Wisłę dopingiem. Druga część spotkania rozpoczęła się niestety od utraty gola. I choć po podaniu z głębi pola Cuesta zatrzymał Majewskiego, który uderzył w jego zasięgu, zaraz za polskim pomocnikiem pojawił się Christian Gytkjær, który zapakował futbolówkę do pustej bramki. Po strzelonej bramce przy R22 widzowie nie zdążyli obejrzeć zrywów Białej Gwiazdy, gdyż sędzia Jakubik ze względu na zadymienie spowodowane racami, musiał przerwać spotkanie. Tuż po wznowieniu Lech mógł wyjść na dwubramkowe prowadzenie, lecz Darko Jevtić z bliska trafił tylko w słupek. 

 

Na odpowiedź Wisły czekaliśmy do 71. minuty. Wtedy to na zaskakujący strzał z wolnego zdecydował się Nikola Mitrović. Serb był bliski przelobowania Putnocky’ego, lecz Słowak jakimś cudem wybił piłkę nad poprzeczkę. Tuż przed stałym fragmentem stało się to, na co czekali wszyscy fani Wisły - po raz ostatni przy R22 w barwach Wisły wystąpił Paweł Brożek. „Brozio” od razu przejął opaskę kapitańską od opuszczającego plac gry Rafała Boguskiego. „Pawka” stanął przed dobrą okazją w doliczonym czasie gry, kiedy to po świetnym podaniu Mitrovicia przyjął piłkę na klatkę piersiową i składał się do strzału. Futbolówkę spod nóg zdjął mu jednak Janicki. I gdy wydawało się, że nic się już nie zmieni Janicki machnął się z piłką, z czego skorzystał Brożek. „Pawka” zabrał się z piłką i huknął z woleja tak, jak za starych dobrych lat! Piłka wpadła do siatki, a na stadionie zapanowała euforia, jak za najpiękniejszych czasów! Wisła dzięki bramce Pawła Brożka w ostatniej akcji meczu zremisowała z Lechem Poznań 1:1 i nadal ma szanse na grę w pucharach!

 

0:1 Gytkjær 49’

1:1 Brożek 90+9’

 

Wisła: Cuesta - Cywka, Wasilewski, Arsenić, Bartkowski - Halilović, Mitrović, Llonch - Boguski (71’ Basha), Kolar (71’ Brożek), Imaz (79’ Wojtkowski)

 

Lech: Putnocký - Gumny, Janicki, Vujadinović, Tomasik - Gajos, Trałka - Jóźwiak (90+4’ Barkröth), Majewski (84’ Makuszewski), Jevtić - Gytkjær (90+2’ Koljić)

 

Żółte kartki: Boguski, Cuesta - Gumny, Janicki, Burić, Dilaver

 

Sędziował: Krzysztof Jakubik z Siedlec

 

Widzów: 20 823

 

Jakub Pobożniak

Biuro Prasowe Wisły Kraków SA