Tak, to była bardzo pozytywna informacja. Czytam artykuły, które ukazują się na oficjalnej stronie i pomyślałem, że może ktoś kiedyś wspomni o mnie w cyklu „Gdzie oni są?”. (śmiech) W każdy weekend sprawdzam rezultaty Białej Gwiazdy. Ostatni mecz, jaki udało mi się obejrzeć w na żywo w telewizji to były derby Krakowa.

 

 

Przede wszystkim zdobycie mistrzostwa Polski. W końcu jak do tej pory jesteśmy ostatnią wiślacką ekipą, która triumfowała w lidze. Dodatkowo pierwsze starcie o królowanie w Krakowie, gdzie w prawdziwym thrillerze pokonaliśmy Cracovię po golu Boukhariego w doliczonym czasie gry. Wtedy zaczęliśmy być drużyną i to starcie poprowadziło nas do triumfu.

 

 

Zdecydowanie tak. Od piłkarskiego raju dzieliło nas pięć-sześć minut. Całe kwalifikacje były fajnym doświadczeniem. Wprawdzie wygraliśmy pierwszy mecz, a Patryk Malecki zdobył przepiękna bramkę. W drugim spotkaniu w naszych szeregach zapanował chaos - to był powód, dla którego straciliśmy gole. To jest futbol - liczy się szczęście. Trzeba przyznać, ze APOEL zagrał wtedy lepiej od nas. Mam dużo znajomych w Bundeslidze, a oni nie mieli okazji pojawić w pucharach, więc mogę się pochwalić: grałem w Lidze Europejskiej! (śmiech)

 

 

Wiem, że Rafał Boguski, Paweł Brożek, Arkadiusz Głowacki nadal są w zespole, a Sobolewski jest trenerem. Słyszałem jeszcze o Ondrášku, ale nie znam go osobiście. Mam kontakt z wieloma agentami, którzy śledzili go, gdy miał zmieniać klub, a on wtedy wybrał Wisłę.

 

 

Nic trudnego! (śmiech) Zdobyłem jedną bramkę w meczu przeciwko Widzewowi Łódź. Co ciekawe - uderzyłem wtedy prawą nogą, chociaż zacząłem grę na lewym skrzydle. Kiedy Piotr Brożek doznał kontuzji, a Junior Diaz przeniósł się do FC Brügge, zostałem przekwalifikowany przez Roberta Maaskanta do defensywy.

 

 

Wybrałem Holandię, ponieważ graniczy z Niemcami. To wspaniałe uczucie, kiedy możesz rywalizować na najwyższym ligowym szczeblu z takimi ekipami jak Ajax czy Feyenoord. Pierwszy rok był znakomity, gdyż trener chciał mnie w swoim zespole. Pasowałem do jego stylu gry. Później szkoleniowiec się zmienił. To kraj, gdzie stawia się głównie na młodych, a ja już byłem po trzydziestce.

 

 

Tak chciałem, miałem trzydzieści dwa lata. Wiedziałem, że to jeden z ostatnich przystanków w mojej profesjonalnej karierze. Pytałem o opinie kolegów, którzy występowali w kraju kangurów. Nawet grałem przeciwko Kew Jaliensowi. (śmiech)

 

 

To prawda, lecz jest na świetnym poziomie. Porównałbym go do drugiej Bundesligi. Piękne stadiony, pogoda, plaże. Pierwszy mecz rozegrałem w czterdziestostopniowym upale. Jedyną wadą są długie podróże. Co dwa tygodnie musisz latać na zawody 4-5 godzin z jednego krańca Australii na drugi.

 

 

Zbudowaliśmy dom, dzieci zaczęły chodzić do szkoły, a żona znalazła świetną pracę. Jeszcze w Holandii skończyłem studia związane z zarządzanie sportem. Teraz uczę się, aby zdobyć wykształcenie asystenta zarządzania przedsiębiorstwem, dlatego jestem związany z firmą SAP - głównym sponsorem Hoffenheim. Dodatkowo chcę uzyskać licencję trenera UEFA B, a później UEFA A. Jestem szkoleniowcem i zawodnikiem w piątej lidze, a w przyszłości może założę własną akademię piłkarską.

 

 

Każdy trener ma inny styl. Staram się wybierać najlepsze rzeczy przejęte od opiekunów, z którymi miałem przyjemność współpracować. Buzuje we mnie bałkańska krew - na murawie ponoszą mnie emocje. Najlepszy czas spędziłem z Robertem Maaskantem. Kazimierz Moskal też był świetnym specjalistą. To samo uważam o Michale Probierzu, ale ten znalazł się w Wiśle w trudnym momencie.

 

 

Mój starszy syn skończy w czerwcu dziewięć lat. Gra w Hoffenheim, tak jak ja. (śmiech) Uważam, że jest utalentowany. Ostatnio był na turnieju i wystąpił przeciwko zespołom z najwyższej światowej półki, na przykład Manchesterowi City. Mam nadzieję, że zrobi większą karierę niż ja. Kiedy mieszkaliśmy w Krakowie, on miał trzy lata, więc wszystko pamięta jak przez mgłę. Jestem z nich dumny!

 

 

Jasne! Pewnie w jakiś weekend znajdę czas i przyjadę z całą rodziną. Zaraz zadzwonię do kierownika Jarka Krzoski, żeby załatwił nam fajne miejscówki. (śmiech)

 

Rozmawiała Angelika Głuszek

Biuro Prasowe Wisły Kraków SA