Zwołanie Walnego Zebrania klubu związane było z nabyciem przez Wisłę osobowości prawnej. Od swojego powstania na wiosnę 1906 roku Wisła funkcjonowała - z punktu widzenia ówczesnego prawa - w sposób nieformalny. Swoją działalność zarejestrowała dopiero 7 lutego 1910 roku, gdy na mocy ustawy o stowarzyszeniach z 1867 roku CK Namiestnictwo we Lwowie zatwierdziło statut klubu. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami Wisła wpisana została do katastru stowarzyszeń, gdzie zarejestrować należało także listę członków zarządu. Pod koniec lutego w prasie pojawiły się ogłoszenia o Walnym Zebraniu Wisły, na którym dokonać miano wyborów władz. 

 

Na spotkaniu, rozpoczętym 2 marca 1910 roku o godzinie 19.00 w Pałacu Spiskim przy Rynku Głównym w Krakowie, ukonstytuował się pierwszy formalny zarząd Wisły Kraków. Funkcję prezesa powierzono Tadeuszowi Łopuszańskiemu i było to de facto potwierdzenie dotychczasowej jego roli. 

 

Tadeusz Łopuszański był pedagogiem i działaczem społecznym, nauczycielem w II Szkole Realnej w Krakowie. W młodości związany był ze słynnym Parkiem Gier i Zabaw Ruchowych dra Henryka Jordana i w swojej pracy był zagorzałym propagatorem sportu jako elementu nowoczesnego programu wychowawczego. Wiosną 1906 roku Łopuszański zaproponował swoim uczniom utworzenie drużyny piłkarskiej. „Propozycja ta zaszokowała nas do tego stopnia, że milczeliśmy, bo wprost nie chcieliśmy wierzyć, by coś podobnego mogło wyjść z ust i to profesora. Profesor jednak zrozumiał nasze milczenie i jakby nic opowiadał jak to w innych państwach rozwija się sport, więc i my Polacy musimy włączyć się w ten nurt. Na te słowa radość taka zapanowała, żeśmy zaczęli klaskać i niejednemu łza pokazała się w oku. Godziliśmy się na wszystko, że klub będzie nazywał się Wisła, i znowu oklaski, i okrzyki »Polacy i Wisła to Polska«” - tak spotkanie założycielskie wspominał jeden z uczniów, Roman Wilczyński. 

 

W kolejnych latach Łopuszański był opiekunem i ostoją Wisły. To dzięki niemu klub przetrwał - wiele szkolnych drużyn założonych w tamtych latach po kilku miesiącach lub po przerwie wakacyjnej rozpadało się. Dzięki pasji i poświęceniu Łopuszańskiego Wisła zyskała solidne podstawy organizacyjne. Jak pisano później, w ciągłym kontakcie z młodzieżą prof. Łopuszański starał się wyrabiać w młodych adeptach sportu poczucie karności i dyscypliny, ukochanie sportu oraz barw swego klubu”. Zarejestrowanie Wisły jako pełnoprawnego stowarzyszenia było zresztą także inicjatywą Łopuszańskiego. 

 

W późniejszych latach obowiązki zawodowe zmusiły Łopuszańskiego do przekazania inicjatywy innym wiślackim działaczom. Pierwszy prezes Wisły poświęcił się pracy oświatowo-politycznej (w latach 1919-20 był ministrem wyznań religijnych i oświecenia publicznego), ale Biała Gwiazda była mu zawsze bliska.

 

Fundament postawiony przez Łopuszańskiego pozwolił na pomyślny rozwój klubu, dzięki czemu w tym roku świętować możemy 110-lecie Wisły Kraków. 

 

historiawisly.pl

Biuro Prasowe Wisły Kraków SA