Wybuch II Wojny Światowej przerwał normalny bieg życia sportowego. Nie dokończono rozgrywek ligowych w sezonie 1939, Niemcy zajęli stadiony piłkarskie i zarekwirowali sprzęt sportowy, wkrótce zdelegalizowano polskie kluby. Pomimo tych restrykcji i ciągłego zagrożenia ze strony okupanta, polscy sportowcy nie zrezygnowali z gry. Już w październiku 1939 roku Wisła Kraków i TS Krowodrza rozegrały pierwszy mecz pod okupacją, w 1940 roku zaś zdecydowano się na organizację turnieju, którego stawką był tytuł Mistrza Krakowa.

W sierpniu i wrześniu 1940 roku do gry przystąpiło 8 drużyn: Wisła, Cracovia, Garbarnia, Zwierzyniecki, Juvenia, Sparta, Groble i Bloki. Mecze rozgrywano na Błoniach, na terenie parku sportowego Juvenii. Jedno spotkanie trwało 2x30 minut. Biała Gwiazda całkowicie zdominowała te rozgrywki, wygrała każdy swój mecz i zanotowała bilans bramkowy 52 do 8.

Stroje i honory

Ostatnie spotkanie - Wielkie Derby Krakowa - było przysłowiowym „postawieniem kropki nad i". Cracovia została rozgromiona 7:1, a niesamowitą skutecznością popisał się Kazimierz Obtułowicz, zdobywca 6 bramek. Wisła otrzymała pamiątkowy Puchar, a Obtułowicz uhonorowany został przez kibica-artystę Mariana Szczerbińskiego obrazem „Kościuszko na Wawelu". Największą niespodziankę sprawił jednak Wiślakom Andrzej Boligłowa, szatny Białej Gwiazdy. Tego dnia bowiem ujawnił, że udało mu się uchronić przed konfiskatą komplet wiślackich strojów piłkarskich i przekazał go zawodnikom!

Spotkanie sprzed 77 lat pozostaje najwyższym zwycięstwem Wisły nad Cracovią w meczu o punkty.

historiawisly.pl
Biuro Prasowe Wisły Kraków SA