Andrzej Iwan pierwsze piłkarskie kroki stawiał na podwórkach Nowej Huty. Później ojciec zapisał go na treningi w zespole Wandy, gdzie szybko poznano się na jego talencie i już w wieku 16 lat Iwan zagrał w pierwszym składzie. Nastolatkiem zainteresowała się Wisła. Początki przy Reymonta 22 nie były jednak łatwe. Przede wszystkim Iwan... wstydził się przyjść na trening! Perspektywa gry z takimi tuzami, jak Szymanowski, Kapka, Musiał, czy Maculewicz przyprawiała młodego chłopaka o wielką tremę. Na dodatek pogoda była deszczowa, boisko przemoknięte, a Iwan nie miał dobrych butów i ślizgał się po murawie.

Mimo takich początków Iwan błyskawicznie zaaklimatyzował się w drużynie i już od początku 1977 roku miał pewne miejsce w składzie.

Sezon 1977/78 był znakomity. Iwan strzelił w lidze 6 bramek, znacząco przyczyniając się do zdobycia przez Wisłę tytułu mistrzowskiego. Kraków czekał na to 28 lat! Dwa tygodnie później reprezentacja Polski do lat 18 z Wiślakiem w składzie sięgnęła po brązowy medal Mistrzostw Europy (notabene Mistrzostwa odbywały się w Polsce, a mecz decydujący o 3. miejscu rozegrano na stadionie Białej Gwiazdy). Ukoronowaniem tego pasma sukcesów było powołanie na Mistrzostwa Świata w Argentynie.

Debiut na Mundialu

6 czerwca 1978 roku w Rosario Polska grała z Tunezją. W 59. minucie Andrzej Iwan zastąpił Andrzeja Szarmacha i oficjalnie debiutował w seniorskiej reprezentacji. Wiślak był najmłodszym uczestnikiem Mistrzostw Świata. Biało-Czerwoni wygrali ten mecz 1:0, a Iwan wystąpił jeszcze w spotkaniu z Meksykiem (10 czerwca, wygrana 3:1). Ostatecznie Polska zakończyła turniej na miejscach 5-8, co przyjęto z dużym rozczarowaniem. Dla Wiślaka było to jednak piękne i pamiętne wydarzenie. Tak tamte chwile Iwan wspominał po latach:

„W 1974 roku po zakończeniu każdego meczu Polaków biegało się na boisko szkolne, czy na podwórko i każdy z nas chciał być Szarmachem, Deyną, Grzegorzem Lato. Nie miałem wtedy jeszcze 15 lat skończonych. Jakby mi ktoś powiedział, że za cztery lata będę na mundialu, to chyba bym zwariował albo powiedziałbym tej osobie, że zwariowała. Niemniej jednak już dwa lata później grałem w pierwszej drużynie Wisły i to się stawało coraz bardziej realne. (...) Samo powołanie nie było dla mnie niespodzianką. Powiem więcej - chyba jako pierwszy wiedziałem, że pojadę na te Mistrzostwa. Byłem jeszcze w wieku juniora, byłem powoływany do kadry, ale nie mogłem grać w oficjalnych meczach. Ówczesna władza szykowała bardzo mocną reprezentację juniorów na Mistrzostwa Europy, które odbywały się wtedy w Polsce. Ówczesne przepisy nie pozwalały na to, żebym grając w pierwszej reprezentacji mógł grać równocześnie w juniorach. Ja grając w tych Mistrzostwach Europy wiedziałem już, że pojadę także na te Mistrzostwa dla dorosłych. [...] W reprezentacji zadebiutowałem w meczu z Tunezją, dałem dość dobrą zmianę. Potem zagrałem jeszcze z Meksykiem i na tym zakończył się mój udział w Mistrzostwach. Ale i tak byłem bardzo zadowolony. Byłem przecież najmłodszym uczestnikiem imprezy.”

Andrzej Iwan wystąpił również 4 lata później na Mistrzostwach Świata w 1982 roku, gdzie Polska zajęła 3. miejsce. Niestety już w drugim meczu tego turnieju Iwan odniósł poważną kontuzję - okazało się, że zerwał mięsień, co eliminowało go z gry na kilka miesięcy. Pechowo kontuzja przytrafiła się napastnikowi także w 1986 roku, wykluczając go z występu na trzecich kolejnych mistrzostwach świata.

Ogółem Andrzej Iwan zagrał w 29 meczach reprezentacji Polski, zdobył 11 bramek.

historiawisly.pl
Biuro Prasowe Wisły Kraków SA