Tak czy inaczej, transfer Pychowskiego wywołał dużo zamieszania i odbił się szerokim echem w środowisku piłkarskim. Gdy emocje związane z tymi przenosinami ostygły, Pychowski zaczął udowadniać swoją piłkarską klasę. Po roku gry w rezerwach awansował do pierwszej drużyny Wisły, szybko też otrzymał powołanie do reprezentacji Polski. W 1926 roku sięgnął z Białą Gwiazdą po Puchar Polski, w kolejnych dwóch sezonach zdobył zaś Mistrzostwo Kraju. 

Piłkarz-patriota

 

Aleksander Pychowski był niskiego wzrostu i drobnej budowy ciała (166 cm, 65 kg). Na dodatek był krótkowzroczny, na boisku musiał występować w okularach. W ocenie komentatorów był wolny i nie wyróżniał się technicznie. Jak to więc możliwe, że był jednym z najlepszych polskich obrońców swoich czasów? Kluczowy tutaj był zmysł taktyczny Pychowskiego. Filigranowy obrońca znakomicie czytał grę i świetnie się ustawiał, przewidując zamiary przeciwnika. „W chwili niebezpieczeństwa znajduje się on zawsze tam, gdzie by chciał go widzieć zwolennik jego klubu” - pisał Przegląd Sportowy w 1931 roku. Co ciekawe, partnerem Pychowskiego w obronie był zwykle Emil Skrynkowicz, zawodnik słusznej postury, grający fizycznie i twardo, ale słabszy taktycznie. Żartowano, że dopiero połączenie ich najlepszych cech dałoby jednego pełnowartościowego obrońcę, tymczasem dzięki znakomitemu zgraniu i uzupełnianiu się, para Pychowski-Skrynkowicz sprawiała kłopoty każdemu napastnikowi. 

 

Aleksander Pychowski w latach 1927-35 rozegrał 134 ligowe mecze dla Wisły. Z zawodu był urzędnikiem sądowym, jego wielką pasją było zaś... kolekcjonowanie zegarów. Pychowski zginął w tragicznych okolicznościach. W czasie wojny był silnie zaangażowany w działalność konspiracyjną, 20 października 1943 roku popełnił samobójstwo obawiając się aresztowania przez Gestapo. Niemcy obstawili wtedy budynek, w którym Pychowski mieszkał. Dopiero później okazało się, że okupant poszukiwał tego dnia kogoś innego. 

 

Więcej informacji o Aleksandrze Pychowskim znaleźć można na stronach Internetowej Encyklopedii historiawisly.pl.
 

historiawisly.pl

Biuro Prasowe Wisły Kraków SA