Walerian Kisieliński urodził się w 1907 roku w Brzezince koło Oświęcimia. Piłkarską karierę rozpoczął w drużynie Soły Oświęcim, skąd na krótko przeniósł się do PKSu Katowice, a w latach 1926-30 występował w Fabloku Chrzanów. W 1930 roku zasilił drużynę Wisły.

W tamtym momencie Kisieliński miał już 23 lata. Jego piłkarski dorobek nie był imponujący - Fablok był drużyną prowincjonalną, a w ligowej Wiśle konkurentami do miejsca w linii ataku były takie tuzy, jak Józef Adamek, Stanisław Czulak, Mieczysław Balcer i oczywiście Henryk Reyman. Byli to zawodnicy zaprawieni w bojach, mistrzowie Polski, reprezentaci kraju. Kisieliński nie pokazał jednak po sobie żadnej tremy i z miejsca stał się czołowym zawodnikiem. Już w debiutanckim sezonie został najlepszym strzelcem Wisły, a w kolejnym roku podniósł poprzeczkę jeszcze wyżej - z 24 golami został najlepszym napastnikiem w całej lidze.

Jak udało się to osiągnąć? Sam Kisieliński po latach wspominał, że piłkarze mieli wówczas sporo swobody na boisku. W tamtych latach nie stosowano tak ścisłego krycia i pressingu jak współcześnie. Wolne miejsce należało jednak wykorzystać - Kisieliński uderzał z każdej pozycji, zarówno prawą i lewą nogą, jak i głową.

W okresie przedwojennym zmiana barw klubowych przez piłkarza była zjawiskiem dość rzadkim. Zawodnicy często przez całą karierę byli wierni jednej drużynie. Kisieliński był na tym tle ewenementem, gdyż drużyny zmieniał bardzo często. Już w 1932 roku wystąpił po raz ostatni w Wiśle i przeniósł się… do Cracovii. Dzisiaj taki transfer znakomitego snajpera wywołałby dużo więcej kontrowersji. Wisła też pewnie odczułaby utratę Kisielińskiego znacznie mocniej, gdyby nie… eksplozja talentu młodego Artura Woźniaka, który w 1933 roku został trzecim Wiślakiem na tronie króla strzelców.

Kisieliński w 1935 roku ponownie zmienił klub i przeniósł się do Polonii Warszawa. W 1936 roku reprezentował Polskę na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie. Po odejściu z Wisły nie był już tak bramkostrzelny, ale wiązało się to ze zmianą pozycji na boisku (Kisieliński częściej grał na skrzydle, niż w środku ataku).

Po II Wojnie Światowej Kisieliński był trenerem, pracował w Legii Warszawa, Marymoncie i Warszawskim Okręgowym Związku Piłki Nożnej. Zmarł w 1988 roku. Piłkarzem był także brat Waleriana - Stefan. Grał na bramce, w 1930 roku był w drużynie Wisły, nie wystąpił jednak w żadnym meczu. Imieniem braci Kisielińskich nazwany jest obecnie stadion Soły Oświęcim.

historiawisly.pl
Biuro Prasowe Wisły Kraków SA