W 1967 roku, po jednym z meczów młodzieżówki, działacze Wisły Kraków przyjechali czarną wołgą na negocjacje z Musiałem. Po długich pertraktacjach wieliczanin został zaproszony do samochodu, a dalsze rozmowy miały się odbyć w Krakowie. Dowiedziawszy się o tym, Stanisław Gonet... poprosił o podwózkę do Tarnowa, przez który i tak negocjatorzy musieli jechać. Tego, co stało się po drodze, możemy się tylko domyślać, lecz jedno było pewne - piłkarzami Wisły niedługo później zostali i Musiał, i Gonet! Początek kariery w Krakowie był dla 18-latka okazją do podpatrywania znacznie bardziej doświadczonego Henryka Stroniarza. Przez pierwsze trzy sezony Gonet występował sporadycznie, gdy tylko jego idolowi przytrafiał się jakiś drobny uraz. W końcu w 1970 roku „Biały” na stałe zastąpił między słupkami jednokrotnego reprezentanta Polski.

 

Miejsce w jedenastce było absolutnie zagwarantowane dla wychowanka Metalu. Ba, nawet przy kontuzjach Stanisław Gonet nie był skłonny do oddawania pozycji w wyjściowym składzie. Do legend przeszły m.in. starcie ze Zbrojovką Brno, w którym „Biały” wystąpił z czterdziestostopniową gorączką i obronił rzut karny czy z RWD Molenbeek, kiedy to od 10. minuty meczu Gonet musiał zaciskać zęby po tym, jak pękła mu torebka stawowa. Zresztą w spotkaniu tym jedynym pomysłem Belgów na zdobycie gola było wyeliminowanie z gry wiślackiego bramkarza poprzez zrobienie mu krzywdy. Stanisław Gonet był wówczas w takiej dyspozycji, że nie było na niego innego sposobu. Mimo wielu fauli na golkiperze, nie opuścił on boiska przed czasem. Zrobić to jednak musiał… Adam Musiał, który nie wytrzymał ataków na przyjaciela i sam wymierzył sprawiedliwość jednemu z Belgów, powalając go prawym prostym.

 

 

Musiał po tak bezpardonowym zachowaniu decyzją władz został odsunięty od drużyny, a następnie oddany do Arki Gdynia. Przyjaźń była wówczas jednak ważniejsza. Nic dziwnego, wszak obaj piłkarze przyszli razem do Wisły i wspólnie uchodzili za największych żartownisiów. Prym wiódł w tym właśnie Gonet, który zasłynął m.in. z wkręcania młodzieżowców aspirujących do pierwszego składu Wisły. Jednemu z nich w pełni poważnie powiedział, że do wkupienia się do zespołu musi on przynieść gromnicę oraz świadectwo komunijne. Młodzian uwierzył, przez co potem nie miał w szatni łatwego życia.

 

Z największym sentymentem Adam Musiał wspominał jednak psikusa, jakiego bramkarz zrobił całej hokejowej ekipie Podhala Nowy Targ. Piłkarze Wisły zostali ulokowani w tym samym hotelu w Katowicach, co odnosząca wówczas spore sukcesy drużyna Szarotek, która dzień później miała rozgrywać mecz ligowy. Hokeiści potrzebowali relaksu i wyciszenia, ale nie zaznali go, gdyż „Biały” zaczął stroić sobie z nich żarty i wzywał każdego z osobna do hotelowej recepcji na rozmowę międzymiastową w kabinie numer 2. Problem w tym, że nie było tam takiego stanowiska. To jednak nie był koniec - dysponując numerami pokoi zajmowanych przez nowotarżan, Gonet zamawiał pod ich drzwi posiłki w środku nocy. Kelnerzy dostawali białej gorączki, gdy hokeiści zarzekali się, że nie prosili o żadne jedzenie, zawodnicy nie mogli spać, a golkiper Wisły wraz z Adamem Musiałem zaśmiewali się do rozpuku.

 

Już po odejściu Musiała do Arki, w 1978 roku Wiśle udało się zdobyć pierwszy od lat tytuł mistrzowski. Olbrzymią zasługę miał w tym właśnie Stanisław Gonet, pod wodzą którego defensywa Białej Gwiazdy straciła zaledwie 23 gole w 30 spotkaniach. Niewiele jednak brakowało, by „Biały” nie był ojcem tego sukcesu. Dwa sezony wcześniej w meczu z ŁKS-em Łódź Gonet zderzył się z jednym z rywali i odniósł koszmarną kontuzję - pękła mu wątroba. Wydawało się, że to niefortunne zdarzenie zakończy karierę 27-letniego wówczas gracza, ten jednak wrócił na boiska już po… 2 miesiącach! 

 

Nagrodą za ligowy triumf był występ w Pucharze Europy. W nim Wisła szła jak natchniona aż do ćwierćfinału, w którym uległa szwedzkiemu Malmö w dramatycznych okolicznościach. Za winnego porażki został uznany Gonet, bez którego jednak Biała Gwiazda nigdy nie przeszłaby Zbrojovki Brno czy Club Brugge. Słowo się rzekło i bramkarz myślami zbliżał się do zakończenia przygody z Wisłą. Za namową działaczy pozostał w niej jeszcze sezon i skończył karierę. Łącznie we wszystkich rozgrywkach Stanisław Gonet rozegrał 242 mecze dla krakowskiego klubu, w 86 zachowując czyste konto. „Białemu” nigdy nie było dane wystąpić w seniorskiej reprezentacji.

 

 

Po zawieszeniu butów na kołku Stanisław Gonet zajmował się trenerką w kilku krakowskich klubach. Mimo lekarskich zakazów w 1995 roku Wiślak wyjechał wraz z kolegami z Białej Gwiazdy sprzed lat na halowy turniej do Niemiec. Gonet - cierpiący już wówczas na kłopoty z sercem i wątrobą - miał nie grać, lecz na rozgrywkach nie stawił się inny golkiper, Marek Holocher. Przemęczony organizm nie wytrzymał trudów meczu i całej podróży. Stanisław Gonet zmarł kilka dni po powrocie do kraju - 20 czerwca 1995 roku. Przyczyną zgonu była śpiączka wątrobowa. Był to pierwszy zmarły piłkarz Wisły z mistrzowskiego składu z 1978 roku.

 

Jakub Pobożniak

Biuro Prasowe Wisły Kraków SA