W 1998 roku trafił do AS Casale Calcio, gdzie spędził 18 miesięcy i pełnił rolę podstawowego zawodnika. Po tym czasie wrócił do estońskiego klubu Levadia Maardu, z którym wywalczył potrójną krajową koronę.

 

Na początku obecnego stulecia rozpoczął przygodę w rosyjskim Rotorze Wołgograd. Po trzech sezonach zespół Pareiki nie zdołał się utrzymać w lidze, a sam golkiper przeniósł się do Toma Tomsk. Z Zielono-Czarnymi rozegrał 117 spotkań.

 

 

Jako dziewiętnastolatek zadebiutował w kadrze narodowej w przegranym meczu z Białorusią 0:1 w ramach eliminacji Mistrzostw Świata. Regularnie w kadrze Niebieskich Koszul zaczął grywać od 2009 roku. W dorobku ma 53 występy w reprezentacji.

 

Ostatnie starcie w niebiesko-czarno-białych barwach zanotował 17 listopada 2015 roku przeciwko Saint Kitts i Nevis. Pareiko zagrał 45 minut, zachował czyste konto, a Estończycy zwyciężyli 3:0.

 

 

Pod Wawel trafił sześć lat temu w lutym temu z misją „powalczyć o mistrzostwo!”. Pierwsze spotkanie dla Sergeia w Wiśle - w dodatku zwycięskie i „na zero z tyłu” - miało miejsce 17 dni po podpisaniu przez niego umowy, a rywalem podopiecznych Maaskanta była Arka Gdynia. Sezon 2010/2011 zakończył sukcesem i z Białą Gwiazdą triumfował w lidze.

 

W Wiśle spędził dwa i pół roku, to on wystąpił w ostatnim pucharowych starciu, które pamiętają kibice z R22 przeciwko Standardowi Liège. Do dziś osoby związane z naszym klubem wspominają go jako charyzmatycznego zawodnika, który zawsze zostawiał serce na boisku i wiedział, co to znaczy reprezentować ekipę z Reymonta!

 

 

Po opuszczeniu Krakowa zanotował występy w rosyjskiej Wołdze Niżny Nowogród, a także Levadii Tallinn.

 

Rok temu wcielił się w nową rolę - dyrektora sportowego Levadii Tallin. W stolicy Estonii dba o przyszłość kadrową drużyny, planuje karierę zawodników oraz prowadzi dla nich doradztwo. „Moim głównym zadaniem ma być łączność między kierownictwem klubu, trenerami i graczami. Chcę uświadomić wszystkich, że każdy z nich jest częścią zespołu" - powiedział Pareiko dla oficjalnej strony estońskiej ekipy.

 

Ciekawe, czy wpadnie jeszcze kiedyś z wizytą do Krakowa?

 

Angelika Głuszek

Biuro Prasowe Wisły Kraków SA