To właśnie były golkiper Białej Gwiazdy w pojedynku rozegranym 5 czerwca 1938 roku aż sześciokrotnie musiał wyciągać piłkę z siatki. Mecz, jak wiadomo, nie zakończył się jednak pogromem, a Polska przegrała z faworyzowanymi Canarihnos zaledwie 5:6. Cztery gole dla Polski zdobył Ernest Wilimowski, jednego dołożył Fryderyk Scherfke, lecz i taki wyczyn nie pozwolił Polakom na sensacyjne zwycięstwo. Wszystko za sprawą legendarnego Leonidasa - autora trzech bramek (jak głosi legenda, jedną z nich zdobył… na bosaka), Jose Peracio - sprawcy dwóch trafień oraz Romeu Pelliciarego. Co ciekawe, oba zespoły rozgrywały mecz w ustawieniu 2-3-5, co dzisiaj wydaje się absolutnie niemożliwe. Polacy po zaledwie jednym spotkaniu musieli wracać do kraju - wracali jednak z podniesionym czołem.

 

 

Na kolejny występ na mundialu, kadra narodowa musiała czekać aż 36 lat. W 1974 roku, po awansie wywalczonym w słynnych okolicznościach (zwycięski remis na Wembley), do RFN-u zabranych zostało aż pięciu Wiślaków. Kazimierz Górski powołał do reprezentacji Kazimierza Kmiecika, Zdzisława Kapkę, Marka Kusto, Adama Musiała oraz Antoniego Szymanowskiego. Dwaj ostatni byli filarami zespołu, który w dramatycznym „meczu na wodzie” stracił szanse na awans do finału. Szymanowski rozegrał komplet starć w pełnym wymiarze czasowym, Musiał nie wystąpił tylko w spotkaniu przeciwko Szwecji. Linia obrony Polaków była więc w połowie Wiślacka. Kazimierz Kmiecik dwukrotnie pojawił się w roli zmiennika, Marek Kusto cały mundial przesiedział na ławce rezerwowych, a Zdzisław Kapka dostał od trenera Górskiego tylko jedną szansę - w meczu o trzecie miejsce, przeciwko Brazylii. Zmiana ta przyniosła korzyść Polakom. Kapka ściągnął uwagę brazylijskich obrońców i zostawił wiele miejsca Grzegorzowi Lacie, który samotnie popędził z piłką i pokonał bramkarza Canarinhos. Polacy zwyciężyli 1:0 i stanęli na podium Mistrzostw Świata.

 

Cztery lata później Polakom nie udało powtórzyć się tak wielkiego osiągnięcia. Ekipa dowodzona przez Jacka Gmocha zajęła trzecie miejsce w drugiej fazie grupowej i zakończyła rozgrywki na miejscach 5-6. Po raz kolejny absolutnie podstawowym graczem był Antoni Szymanowski, a w obronie towarzyszył mu Henryk Maculewicz, który również rozegrał sześć spotkań. Zaledwie mecz mniej miał na koncie obecny selekcjoner kadry, Adam Nawałka. W dwóch starciach z ławki pojawił się zaledwie 19-letni wówczas Andrzej Iwan, a Marek Kusto… po raz kolejny pojechał na mundial i nie zagrał ani minuty.

 

 

Polacy powtórzyli swój wyczyn z 1974 roku osiem lat później, pod wodzą trenera Antoniego Piechniczka. Uznaniem selekcjonera cieszyli się wówczas Andrzej Iwan, Jan Jałocha oraz Piotr Skrobowski, lecz ich udział w Mistrzostwach Świata w dużej mierze pokrzyżowały kontuzje. Iwan doznał urazu już w drugim meczu grupowym, przeciwko Kamerunowi, a Jałocha w trzecim, decydującym o awansie pojedynku Polska - Peru. Obrońca Wisły nie mógł sobie jednak niczego zarzucić - przez 205 minut, które przebywał na hiszpańskich boiskach, Biało-Czerwoni nie stracili gola. Piotr Skrobowski ze względu na uraz podzielił los Marka Kusto z poprzednich mistrzostw i nie zagrał ani minuty.

  

Na kolejny występ Wiślaków na mundialu kibice musieli czekać do 2002 roku. Wtedy to na turniej rozgrywany w Korei i Japonii pojechali Arkadiusz Głowacki oraz Maciej Żurawski. Pierwszy z nich wystąpił w wygranym spotkaniu z USA, drugi w trzech meczach uzbierał 192 minuty i mógł być pierwszym Wiślakiem, który zdobędzie gola na mistrzostwach Świata. W końcówce rywalizacji ze Stanami Zjednoczonymi „Żuraw” egzekwował rzut karny, lecz jego intencje wyczuł Brad Friedel.

 

16 dni do Euro
 

Jeszcze bliższy premierowego wiślackiego gola był w 2006 roku Paweł Brożek, który w przegranym spotkaniu z Ekwadorem pięknym strzałem ostemplował słupek. Oprócz grającego do dziś w barwach Wisły piłkarza, w Niemczech wystąpili także: Marcin Baszczyński (trzy pełne gry), Radosław Sobolewski, Dariusz Dudka, a także wypożyczony z Wisły do Chievo Kamil Kosowski. „Sobol” w 75. minucie pojedynku z Niemcami stał się pierwszym Polakiem, który otrzymał na mundialu czerwoną kartkę. Chwilę po jego zejściu na murawie zameldował się Dariusz Dudka, który w ostatniej akcji nie powstrzymał szybkiego Davida Odonkora. Niemiec idealnie dograł do Oliviera Neuville’a, a ten wykorzystał okazję, odbierając szanse Polakom na awans z fazy grupowej.

 

Dudka miał okazję zrehabilitować się dwa lata później, w meczach piłkarskich Mistrzostw Europy. Na austriackich boiskach były defensor Wisły wystąpił w komplecie spotkań. Oprócz niego, szanse gry otrzymali od Leo Beenhakera Adam Kokoszka oraz Wojciech Łobodziński. Jednak i tam Polacy zostali wyeliminowani już po trzech starciach. 

 

Obecna kadra, dowodzona przez Adama Nawałkę, który jako gracz Wisły Kraków reprezentował Polskę na mundialu ma spore szanse, by po raz pierwszy w XXI wieku wyjść z fazy grupowej. Kto wie, może swoją cegiełkę dołoży do tego kolejny Wiślak w Biało-Czerwonych barwach, Krzysztof Mączyński? Na razie musimy cierpliwie czekać - najpierw na ogłoszenie oficjalnej kadry na Mistrzostwa Europy, a następnie na otwarcie europejskiego Czempionatu. Do Euro pozostało już tylko 16 dni.

 

Jakub Pobożniak

Biuro Prasowe Wisły Kraków SA