W następnych rozgrywkach wynik ten został jeszcze bardziej wyśrubowany - podopieczni Henryka Kasperczaka zwyciężyli dwunastokrotnie i zaledwie trzy razy podzielili się punktami.

 

 

Seria mogła zostać przerwana po dwudziestu dziewięciu spotkaniach - wtedy to na stadion przy Reymonta zawitała ekipa Groclinu Grodzisk Wielkopolski. Po pierwszych sześciu minutach, za sprawą Grzegorza Rasiaka i… Radosława Sobolewskiego wyszli na dwubramkowe prowadzenie. Chwilę później Marcin Zając nie trafił do opuszczonej przez Adama Piekutowskiego bramki. Po dziesięciu minutach mogło być 0:3, a jednak odrodzili się Wiślacy, którzy po dwóch golach Żurawskiego wyrównali już w pierwszej połowie. W drugiej części meczu dzieła zniszczenia dopełnił Paweł Brożek i gracze Groclinu mimo świetnego początku wracali do domu z pustymi rękoma.

 

Najwyższym zwycięstwem Wisły podczas trwania świetnej serii były wyniki 6:0, z Zagłębiem Lubin oraz Odrą Wodzisław Śląski. Co ciekawe, w pierwszym z tych meczów po pierwszej połowie utrzymywał się wynik bezbramkowy, potem jednak krakowska ekipa doszła do głosu i wbiła lubinianom pół tuzina goli.

 

 

Magiczna passa skończyła się 11 listopada 2006 roku. Biała Gwiazda w 14. kolejce sezonu 2006/2007 uległa GKS-owi Bełchatów 2:4. W 51. minucie Wiślacy przegrywali już 0:4, a kibice przecierali oczy ze zdumienia. Piłkarzom Dragomira Okuki na skuteczny pościg zabrakło czasu, a bramki Błaszczykowskiego i Pawła Brożka tylko zmniejszyły rozmiar porażki. 

 

Licznik meczów bez przegranej przy Reymonta zatrzymał się na siedemdziesięciu trzech spotkaniach. Spośród wszystkich lig europejskich, seria Białej Gwiazdy plasuje się na 8. miejscu. Większą liczbą nieprzerwanie wygrywanych meczów u siebie mogą poszczycić się tylko: rekordzista w tej kategorii - Real Madryt (121 triumfów), Steaua Bukareszt, PSV Eindhoven, FC Nantes, Torino, Chelsea oraz Celtic Glasgow. Doborowe towarzystwo, nieprawdaż?

 

Jakub Pobożniak

Biuro Prasowe Wisły Kraków SA