Po krótkiej rozgrzewce drużyna został podzielona na osiem zespołów i mógł rozpocząć się turniej. Grano systemem pucharowym, a odpadający walczyli o niższe lokaty. Najbardziej ucierpiał na tym zespół Arkadiusza Głowackiego, który przegrał tylko jeden mecz z późniejszymi mistrzami, a musiał zadowolić się jedynie piątym miejscem.

W każdym meczu rozgrywano po dwa sety do piętnastu punktów. Gdy zdarzyło się, że każdy z zespołów wygrał w meczu jednego seta, wtedy liczyły się małe punkty. I ta zasada okazała się dwukrotnie niewystarczająca. Mecze były tak zacięte, że dwa spotkania skończyły się wygranymi po jednym secie różnych zespołów w takim samym stosunku. W tym przypadku trener Blacha, który nadzorował całość turnieju, zarządził dogrywkę do dziesięciu punktów.

Turniej wygrała drużyna, w której skład weszli Paweł Brożek, Mauro Cantoro i Przemysław Szabat. W finale pokonali oni 2:0 zespół Kmiecik – Jirsak – trener Janas.

Po południu zawodnicy dostali czas wolny.

M. Górski
Biuro Prasowe Wisła Kraków SA