Nie jest dziełem przypadku, że krakowskie Błonia, jak też Park Gier i Zabaw Ruchowych zorganizowany przez dr med. Henryka Jordana to kolebka krakowskiej piłki nożnej. Tereny te do dziś utrzymały swój wypoczynkowo-sportowy charakter i służą młodzieży, rowerzystom, spacerowiczom czy wręcz spadochroniarzom. Właśnie tutaj, na Błoniach w październiku roku 1906 odbył się pierwszy oficjalny "Turniej Jesienny", którego organizatorem i prowadzącym był dr Tadeusz Konczyński. W rozgrywkach grupowych uczestniczyło 16 drużyn piłkarskich z krakowskich szkół gimnazjalnych, w części wyposażonych w komplety strojów sportowych ofiarowanych przez organizatora. W turnieju wystąpiły zespoły, które przyczyniły się do powstania późniejszej Wisły:

• "Niebiescy" - uczniowie II Szkoły Realnej pod przewodnictwem kapitana i bramkarza Józefa Szkolnikowskiego - pomysłodawcy późniejszej nazwy "Wisła". Ich opiekunem był profesor Tadeusz Łopuszański
• "Czerwoni" - zespół ze swym założycielem i opiekunem Jenknerem. Oni wystąpili w czerwonych strojach.

W roku 1907 doszło do połączenia Wisły z Czerwonymi przy zachowaniu nazwy Wisła oraz czerwonych koszulek, na których pojawiły się dwie niebieskie gwiazdy. Uzupełniały je czarne spodenki i getry. Stroje te zostały zakupione w berlińskiej firmie Steingla za pieniądze pochodzące ze składek uczniów-piłkarzy i ich opiekunów. Zachowały się wspomnienia, w których opisano moment odebrania paczki z Urzędu Pocztowego. Wspomina profesor Jan Weyssenhoff: "Kiedy rozpakowaliśmy przesyłkę z Berlina ujrzeliśmy coś przepięknego - czerwone koszulki z symetrycznie umieszczonymi dwiema pięcioramiennymi niebieskimi gwiazdami. Byliśmy szczęśliwi”. Kolejnym krokiem organizacyjnym było wybranie pierwszego prezesa. Został nim profesor Tadeusz Łopuszański, opiekun drużyny Józefa Szkolnikowskiego, wykładowca matematyki i fizyki w II Szkole Realnej przemianowanej później na IX Liceum Ogólnokształcące im. Piotra Michałowskiego. Członkami zarządu zostali piłkarze pierwszej drużyny piłkarskiej, którzy przyjęli nazwę Klub Sportowy Wisła Kraków. Godłem klubu od tej pory była czerwona tarcza z niebieską gwiazdą oraz nazwą i datą założenia 1906. W 1908 roku rozpoczęto starania o pozyskanie terenów pod boisko piłkarskie. Do tej pory bowiem mecze rozgrywane były na krakowskich Błoniach, bądź też na boiskach Parku Gier i Zabaw Ruchowych dr Henryka Jordana, gdzie mieściła się także szatnia Wisły. Przełomowym w dotychczasowej działalności KS Wisła był rok 1910. 7 lutego tego właśnie roku został zatwierdzony i wpisany pod sygnaturą L.XIII.632 przez CK Galicyjskie Namiestnictwo we Lwowie Statut Stowarzyszenia. Dokument ten jest do tej pory zachowany w krakowskich zasobach archiwalnych. Zatwierdzenie statutu przyniosło pierwsze Walne Zgromadzenie Członków klubu 2 marca i ukonstytuowanie Zarządu w składzie:

• prezes - profesor Tadeusz Łopuszański
• wiceprezes - Antoni Januszewski
• sekretarz - Wincenty Jałta
• skarbnik - Walenty Górski

Członkami zarządu zostali: Jan Weyssenhoff, Kopeć, J. Dembiński, Józef Stoeger, Krasiński, Cepurski, W. Usłynowicz, Poloczek, Wilkosz. W komisji rewizyjnej zasiadł J. Weyssenhoff, gospodarzami zostali Rudy i Zgierczyński.

Zarząd w tym składzie działał od 3 marca do 26 sierpnia 1910 roku, kolejny od 27 sierpnia 1910 do 28 lipca 1911 roku. 20 grudnia 1910 roku działacze Wisły starając się wprowadzić klub na forum Europejskie zadeklarowali przystąpienie do Europejskiej Unii Klubów Amatorskich - UNIAFA z siedzibą w Paryżu. Oni też mają swój wkład w powstanie 20 maja 1911 roku Polskiego Związku Towarzystw Sportowych Piłki Nożnej. Lata 1910-1911 przyniosły zasadnicze zmiany w kostiumach sportowych piłkarzy. Na czerwonych koszulkach pojawiła się pięcioramienna gwiazda po lewej stronie, czarne spodenki zostały zamienione na białe, co przez długie lata wyróżniało zawodników Wisły na arenach sportowych w kraju i zagranicą. Nastąpiły zmiany w godle klubowym - na czerwonej tarczy pojawiła się biała gwiazda i nazwa klubu Towarzystwo Sportowe Wisła oraz rok założenia 1906. Starania prezesa i zarządu przyniosły długo oczekiwaną decyzję o przyznaniu Wiśle terenu na placu powystawowym na Oleandrach, zgodę na budowę boiska oraz trybuny z zapleczem gospodarczym i szatniami. Mecz otwarcia rozegrany został między Wisłą a Czarnymi Lwów 6 kwietnia 1914 roku. Lwowiacy nie zepsuli wielkiego święta - Wisła wygrała 3:2.

Wybuch I wojny światowej spowodował zawieszenie działalności Wisły na okres pięciu lat. Wiślacy oddali swoje tereny dla tworzących się Legionów pod wodzą Józefa Piłsudskiego. Sami zresztą ochoczo wstępowali w ich szeregi. Brak gospodarza i nieuwaga spowodowały, że po zaprószeniu ognia w 1915 roku spłonęła trybuna, szatnie i zaplecze stadionu. Teren został doszczętnie zdewastowany. W tym pionierskim okresie w ciągu ośmiu lat Wisła rozegrała 123 mecze towarzyskie. Wygrała 66 spotkań, zremisowała 15, przegrała 43 mecze. Stosunek goli: 363 - 224. Na boisku wystąpiło 81 zawodników.