Piłkarskie kalendarium Wisły Kraków

1906
Jesienny turniej w którym występują drużyny "Czerwonych" i "Niebieskich".

1907
Doszło do połączenia "Czerwonych" z "Niebieskimi" i pojawiła się Wisła.

1908
Odbył się pierwszy udokumentowany mecz pomiędzy Wisłą a Cracovią. Było to 20 września, mecz skończył się remisem 1:1. Bramkę dla Wisły zdobył Jan Górski w 42. min., a dla Cracovii Szeligowski w 45. min. Sędziował Józef Stoeger. Skład Wisły: Brożek - Pustelnik, Cepurski - Weyssenhoff, Stolarski, Dynowski - Rutkowski, Cudek, Baścik, Górski, Poznański. Mecz rozegrano na krakowskich Błoniach. 29 września w czeskiej Opavie Wisła rozegrała pierwszy mecz z rywalem "zagranicznym". Niemiecki zespół Troppauer S.V. wygrał 3:0.

1911
20 i 21 maja z okazji 5. rocznicy działalności Wisły w Krakowie odbyły się mecze ze szkockim Aberdeen FC. Wiślacy przegrali oba mecze – 1:9 i 1:8.

1913
8 maja po raz pierwszy rozpoczęły się organizowane przez ZPPN mistrzostwa Galicji Tytuł mistrzowski przypadł Cracovii, drugie miejsce zajęła Wisła, a trzecie Pogoń Lwów.

1914 - 1917
W okresie I wojny światowej zupełnie zamarła działalność sportowa TS Wisła.

1918
10 listopada odbył się kolejny mecz derbowy z Cracovią. Wisła wygrała 1:0.

1919
Zarząd Wisły rozpoczął starania, by pozyskać tereny, na których mógłby stanąć obiekt piłkarski oraz by uzyskać zgodę na budowę stadionu wraz z zapleczem. Wisła reaktywowała władze - prezesem został Józef Szkolnikowski.

1920
W lutym doszło do spotkania przedstawicieli 13 klubów sportowych (w tym oczywiście Wisły), podczas którego doszło do powstania Związku Piłkarskiego w Krakowie (KZOPN).

1921
W październiku odbyły się uroczystości 15-lecia Wisły. 15 grudnia w Budapeszcie reprezentacja Polski grała mecz z Węgrami, przegrywając 0:1. Kierownikiem ekipy był wówczas profesor Jan Weyssenhoff.

1922
8 kwietnia po porannej mszy w Kościele oo. Kapucynów nastąpiło poświęcenie i uroczyste przecięcie wstęgi na nowo wybudowanym stadionie piłkarskim. W inauguracyjnym meczu Wisła wygrała z Pogonią Lwów 4:2. 14 maja na stadionie Cracovii w meczu reprezentacji Polski przeciwko Węgrom (0:3) wystąpili Stefan Śliwa i Henryka Reyman, stając się w ten sposób pierwszymi reprezentantami z zespołu Wisły. 28 maja w Sztokholmie w meczu Szwecja-Polska (1:2) zagrał bramkarz Wisły, Mieczysław Wiśniewski.

1923
Wisła zdobyła mistrzostwo okręgu klasy A. W finale mistrzostw Polski przegrała z Pogonią Lwów 1:2, zostając tym samym wicemistrzem.

1924
Piłkarze Wisły: Henryk Reyman, Mieczysław Wiśniewski i Jan Reyman (rezerwowy) reprezentowali Polskę podczas letnich Igrzysk Olimpijskich w Paryżu. Nowy stadion Białej Gwiazdy cieszył się coraz większą popularnością. 16 listopada (niedziela) na meczu Wisły z Pogonią Lwów (2:3) pojawił się marszałek Polski Józef Piłsudski. Po meczu pozował wraz z piłkarzami do pamiątkowej fotografii.

1925
19 lipca na stadionie Wisły odbył się pierwszy mecz międzypaństwowy. Polska przegrała wówczas z Węgrami 0:2. W meczu tym zagrało dwóch piłkarzy Białej Gwiazdy - Witold Gieras i Kazimierz Kaczor. Mecz oglądało 8 tysięcy widzów. Wisła znów zdobyła mistrzostwo klasy A.

1926
5 września na swoim stadionie Wisła wygrała w finale rozgrywek o Puchar Polski ze Spartą Lwów 2:1. Czeski artysta Vlastimil Hoffman namalował obraz, na którym w naturalnej wielkości uwiecznił zwycięską drużynę. 4 i 5 grudnia w Krakowie przedstawiciele 12 klubów uchwalili powstanie Polskiej Ligi Piłki Nożnej. Zatwierdzony został regulamin rozgrywek wiosna - jesień.

1927
3 kwietnia Wisła rozegrała swój pierwszy mecz ligowy na stadionie Jutrzenki wygrywając z lokalnym rywalem 4:0 (2:0). Pierwszego ligowego gola dla Wisły zdobył Stanisław Czulak. Wisła zdobyła tytuł Mistrza Polski, królem strzelców został Henryk Reyman, który zdobył 38 (lub 37) goli.

1928
Wisła ponownie zdobyła Mistrzostwo Polski, ponownie też królem strzelców został Henryk Reyman z dorobkiem 30 bramek. Setnego gola dla Wisły w rozgrywkach ligowych zdobył Stanisław Czulak.

1929
Padł dwusetny gol dla Wisły. 21 kwietnia zdobył go Władysław Kowalski w wygranym 4:2 meczu wyjazdowym we Lwowie z Pogonią.

1930
15 czerwca z okazji 10-lecia PZPN na stadionie Wisły reprezentacja Polski zmierzyła się z amatorami z Austrii i wygrała 3:1. W ten sposób naszej drużynie narodowej przypadł tytuł Amatorskiego Mistrza Europy Środkowej. Kapitanem reprezentacji Polski był Henryk Reyman, oprócz niego z zespołu Wisły zagrali: Jan Kotlarczyk, Stanisław Czulak i Mieczysław Balcer. Reyman i Balcer zdobyli dla Polski po jednym golu. Gola nr 300 w lidze dla Wisły strzelił Walerian Kisieliński. Pierwsza liga została zmniejszona do 12 drużyn. 30 listopada w swym setnym ligowym występie Wisła wygrała z Pogonią Lwów 3:0. Tytuł wicemistrza Polski ponownie przypadł Wiśle.

1931
25-lecie Wisły. Od 23 do 25 maja odbył się turniej piłkarski. Jubileusz odbył się pod protektoratem generała dywizji Edwarda Rydza Śmigłego, wielkiego zwolennika i sympatyka Wisły. Okolicznościowe pierścienie wręczono jubilatom: Henrykowi Reymanowi, Marcinkowskiemu, Stolarskiemu, Polaczkowi, Koźminowi. Wisła znów zdobyła wicemistrzostwo Polski, królem strzelców został Walerian Kisieliński z dorobkiem 25 (24) goli.

1932
Najsłabszy w tym czasie występ ligowy Wisły. Szóste miejsce w lidze, 9 przegranych meczów i ujemny bilans bramkowy 37-42.

1933
11 czerwca w trakcie meczu derbowego z Cracovią doszło do ostrej wymiany zdań między kapitanem Wisły Henrykiem Reymanem a sędzią Zygmuntem Rosenfeldem. Reyman opuścił boisko w 84. minucie. Wraz z nim do szatni poszli inni piłkarze. Na Wisłę nałożona została kara finansowa. Okazało się potem, że był to ostatni występ kapitana Wojska Polskiego Henryka Reymana. Wcześniej - 9 kwietnia - zdążył jeszcze strzelić 400. gola dla Wisły w rozgrywkach ligowych. Wisła wygrała 2:0, jubileuszowy gol padł z rzutu wolnego w 69. minucie. Artur Woźniak został królem strzelców z dorobkiem 19 goli.

1934
Mecze ligowe stały się mało ciekawe i monotonne. Zawodnicy wykazywali małe zaangażowanie. Wisła ponownie zajęła 3. miejsce w rozgrywkach. Rozpoczyna się budowa stadionu miejskiego. "W tym roku park gier sportowych Wisły doznaje uszczuplenia z powodu budowy miejskiego stadionu sportowego obok boiska Wisły, dla którego pod dalszą rozbudowę odstępuje Wisła swoje treningowe boisko piłkarskie" [Wydawnictwo 30-lecia TS Wisła Kraków].

1935
Decyzją Walnego Zgromadzenia PZPN w I lidze zostało tylko 10 zespołów. Niewiele to pomogło - nadal spadał poziom rozgrywek ligowych. Na mecze Wisły przychodziło wówczas ok. 3600 widzów. Padł gol nr 500 - strzelił go 5 maja Marian Kopeć w meczu Wisła - Cracovia (4:0). 14 sierpnia nad Krakowem przeszedł huragan z ulewnym deszczem, w czasie którego ucierpiała tzw. "trybuna orientalna". Boisko zostało kompletnie zalane wodą. Już nigdy trybuna ta nie została odbudowana w swoim pierwotnym kształcie. 13 października odbył się 200. mecz Wisły w lidze. Krakowianie pokonali Pogoń Lwów 3:1 (1:1).

1936
Odbywają się uroczystości jubileuszowe. Pojawiło się nowe godło Towarzystwa. Zmieniony został krój tarczy. Pojawił się niebieski pas biegnący z lewej strony na dole ku prawej na górze. Umieszczono też białą gwiazdę i napis TS Wisła. Można było doszukiwać się skojarzeń z pierwszymi koszulkami piłkarzy lub umownie przebiegiem rzeki Wisły przez Polskę. Głównym akcentem uroczystości jubileuszowych był mecz Wisła - Chelsea Londyn. 24 maja Wisła wygrała 1:0 po niezwykle twardym i zaciętym meczu, w którym jedynego gola z rzutu karnego zdobył Antoni Łyko. Spotkanie oglądał nadkomplet publiczności. W letnich Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie wystąpiło trzech piłkarzy Wisły: Edward Madejski, Józef Kotlarczyk i Walerian Kisieliński. Karierę piłkarską zakończył Jan Kotlarczyk. Do głosu doszli wiślaccy juniorzy zdobywając mistrzostwo Polski.

1937
19 września podczas meczu Wisła - Ruch Chorzów 600. gola dla Wisły w lidze zdobył Mieczysław Habowski. Stało się to w 75. minucie potyczki. Znów pokazali się juniorzy, zdobywając mistrzostwo Polski. Wielu z nich szybko awansowało do pierwszego zespołu stając się jego podporami, m.in. Jerzy Jurowicz, Mieczysław Gracz.

1938
Reprezentacja Polski po raz pierwszy w historii zagrała w Mistrzostwach Świata we Francji. W Strasburgu Polska po dogrywce przegrała z Brazylią 5:6. W bramce reprezentacji stał Edward Madejski (niestowarzyszony).

1939
1 września rozpoczęła się II wojna światowa. Tymczasem w niedzielę, 3 września miały się odbyć derby Cracovia - Wisła. W mieście wisiały już plakaty informujące o tym meczu.

1940
Mimo zakazów, prześladowań i aresztowań drużyna Wisły brała udział w konspiracyjnych, okupacyjnych mistrzostwach Krakowa, wygrywając tę rywalizację. Sprzęt sportowy i sztandar klubowy ukryty był w siedzibie Krakowskich Wodociągów.

1941
Wisła ponownie zdobyła okupacyjne mistrzostwo Krakowa. Obchodziła też jubileusz 35-lecia swego istnienia. Okolicznościowe fotografie i srebrne pierścienie z godłem Towarzystwa są dziś unikalną pamiątką z tego roku.

1942
14 czerwca w Bronowicach Wisła w obecności 1500 widzów pokonała Garbarnię 2:0 (gole: Woźniak i Gracz). Rozegrano też dwa mecze reprezentacji Krakowa (z Wiślakami w składzie) z reprezentacją Warszawy. Pierwszy mecz skończył się wygraną Krakowa 3:2, dzień później padł remis 2:2.

1943
W mistrzostwach Krakowa tym razem triumfowała Cracovia, choć tytuł wywalczyła w dramatycznych okolicznościach. W finałowej potyczce z Wisłą długo utrzymywał się bezbramkowy remis. Pod koniec meczu piłkarze Wisły nie chcieli się pogodzić z niesłusznie - ich zdaniem oczywiście - podyktowanym rzutem karnym. Ostatecznie do wykonania jedenastki nie doszło, awantury przeniosły się do miasta. Wisłę ukarano grzywną.

1944
Wisła zdobyła po raz trzeci okupacyjne mistrzostwo Krakowa.

1945
28 stycznia hejnał z wieży Mariackiej ogłosił rozpoczęcie meczu derbowego pomiędzy Wisłą i Cracovią w wyzwolonym Krakowie. Wisła wygrała 2:0 po samobójczym trafieniu Kazimierza Filo i golu Władysława Giergiela. Skład Wisły: Jurowicz - Jarczyk, Serafin, Waśko, Legutko, Worytkiewicz - Giergiel, Cisowski, Rupa, Mordarski, Łyko II. Grano 2 x 30 minut, sędziował Stanisław Jesionka.

1946
Wisła odpadła z rozgrywek grupowych, które miały wyłonić mistrza Polski. Latem, na tydzień przed uroczystościami 40-lecia nad Krakowem przeszła burza z wichurą i piorunami. Spowodowała ona spore zniszczenia na stadionie piłkarskim, ponownie zerwane zostało poszycie dachu z trybuny na stadionie.

1947
Wisła doszła do finału rozgrywek o mistrzostwo Polski. W wielkim finale jednak przegrała z Wartą Poznań 2:5, na osłodę zostało więc wicemistrzostwo kraju.

1948
Wisła zajmuje pierwsze miejsce w lidze, ale zgodnie z obowiązującym regulaminem o Mistrzostwie Polski zdecydować musiał dodatkowy mecz. 5 grudnia na stadionie Garbarni Wisła przegrała z Cracovią 1:3(1:2) i znów zdobyła wicemistrzostwo. Królem strzelców został Józef Kohut z dorobkiem 33 (31) goli. Kohut zdobył też 700. gola dla Wisły w rozgrywkach ligowych. Było to 3 czerwca podczas meczu Wisła - Garbarnia (4:0).

1949
Wreszcie po latach Wisła znowu w mistrzowskiej koronie. Została mistrzem I klasy Państwowej. Padł też 800. gol dla Wisły w I lidze. Zdobył go 3 lipca podczas meczu Wisła - Warta Maksymilian Cisowski. W polskim sporcie doszło wówczas do sporych zmian politycznych. Kluby sportowe zostały z urzędu przydzielone do Zrzeszeń Sportowych. Wisła trafiła do zrzeszenia Gwardia przy Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego i rozpoczęła występy pod szyldem Zrzeszenie Sportowe Wisła-Gwardia Kraków. Walne zebranie Towarzystwa przyjęło uchwałę o takim przydziale i wstąpieniu do zrzeszenia z jego barwami i emblematem.

1950
Kolejna gwiazda w mistrzowskiej koronie. Wisła znów najlepsza drużyną w Polsce.

1951
Wisła-Gwardia znów znalazła się na czele ligowej tabeli, ale równocześnie trwały rozgrywki o Puchar Polski (pod hasłem Puchar 1000. drużyn) . W ówczesnym regulaminie można było znaleźć zapis, że tytuł mistrza Polski przypadnie zespołowi, który zdobędzie Puchar Polski. Wielki finał odbył się 16 września na stadionie Wojska Polskiego w Warszawie. Wisła-Gwardia przegrała w obecności 35 000 widzów z Unią-Ruchem Chorzów 0:2. Ruch zdobył Puchar Polski, był więc mistrzem Polski (choć w tabeli zajął 6. miejsce), Wiśle na osłodę przypadł tytuł Mistrza Ligi.

1952
W reprezentacji Polski, która pojechała do Helsinek na letnie Igrzyska Olimpijskie znalazło się dwóch piłkarzy Wisły - Zbigniew Jaskowski i Józef Mamoń.

1953
Choć prace budowlane jeszcze trwały, na "nowym" stadionie piłkarskim rozegrano w maju już pierwsze spotkanie.

1954
W sierpniu doszło do zmiany na stanowisku trenerskim - Michała Matyasa zastąpili Mieczysław "Messu" Gracz i Czesław Skoraczyński. Zmiana trenerów, brak kompetencji, zmiana pokoleń - to wszystko spowodowało, że w tym roku z trudem Wisła-Gwardia uratowała status pierwszoligowca. 28 marca Wisła rozegrała 400. mecz w ekstraklasie (Wisła - Górnik Radlin 0:1).

1955
To był kolejny słaby sezon Wisły. Siódme miejsce w lidze przyjęte zostało jako porażka. 6 listopada podczas meczu z Górnikiem Radlin(1:0) 1000. gola dla Wisły w I lidze strzelił Marian Machowski.

1956
Jubileusz 50-lecia klubu odbył się pod szyldem: 1906-1956 Wisła-Gwardia Kraków. Na przełomie września i października odbył się jubileuszowy turniej, podczas którego Wisła rozegrała trzy mecze. Przegrała z mistrzem ZSRR Dynamem Moskwa 2:5 (z Jaszinem, Mamiedowem i Iljinem w składzie), wygrała z Vasasem Csepel (I liga węgierska) 1:0 i z AFC Belo Horizonte (Brazylia), także 1:0. 4 listopada na stadionie Wisły reprezentacja Polski wygrała z Finlandią 5:0. Tymczasem w strukturach polskiego sportu nastąpiły kolejne zmiany. Był to raczej powrót do sprawdzonych wzorów sprzed lat. Kluby i związki sportowe powróciły do swych dawnych barw i nazw. 19 sierpnia 1956 roku to czarna plama na honorze piłkarzy i kibiców Wisły Kraków. W Warszawie Legia rozgromiła Wisłę 12:0 (5:0).

1957
10 października Walne Zebranie podjęło uchwałę o powrocie do nazwy TS Wisła. Wprowadzony też został nowy wzór godła klubowego. Była to czerwono-granatowa tarcza z białą gwiazdą i napisem TS Wisła 1906. Piłkarze rozegrali kilka ciekawych spotkań z rywalami zza granicy. Wiosną krakowianie zagrali z Rapidem Wiedeń (z Ernestem Happelem czy Hanappim w składzie) remisując 1:1, potem z Valenciennes (1:2), Lens (1:1), by ostatecznie dotrzeć do marokańskiej Casablanki i tam zremisować z drużyną RAC WAC 0:0. Słabo wiodło się Wiśle w rozgrywkach ligowych.

1958
Juniorzy Wisły zdobyli mistrzostwo Polski. Z tej drużyny do kadry I zespołu trafił Kmiecik (ale Władysław, 45 meczów i 7 goli w lidze). 17 sierpnia Wisła rozegrała swój 500. mecz w lidze (Wisła - Gwardia Warszawa 3:0). Przy udziale działaczy i kibiców powstało Koło Sympatyków Wisły. Prezesem został wybrany wielki entuzjasta Wisły, kolekcjoner i obieżyświat Zygmunt Jaśko.

1959
Znów dochodzi do zmian w kadrze trenerskiej i kierownictwie sekcji. Trenerem został Węgier Karoly Kosa. Poświęcony został stadion Towarzystwa.

1960
Wisła rozegrała towarzyski mecz z zespołem Polonii Amerykańskiej. Pewne zwycięstwo przeciętnej wówczas krakowskiej drużyny 8:0.

1961
13 sierpnia podczas spotkania Wisła - Ruch Chorzów (3:1) 1200. gola dla Wisły w ekstraklasie zdobył Czesław Studnicki.

1962
Nastąpiła zmiana systemu rozgrywek na jesień - wiosna. Trenerem Białej Gwiazdy ponownie został Mieczysław "Messu" Gracz. 4 listopada Wisła rozegrała swój 600. mecz w lidze, wygrywając z ŁKS-em Łódź 2:1.

1963
To rok debiutów Huberta Skupnika i Józefa Gacha. Trenerem drużyny został Czech Karel Kolsky.

1964
Czarny sezon piłkarzy Wisły. Krakowianie zajęli 13. miejsce w tabeli I ligi i po raz pierwszy w historii poznali gorycz degradacji. Kronikarze zanotowali, że gola na miarę spadku kibicom Wisły zadedykował lewoskrzydłowy Górnika Zabrze Roman Lentner. To on zdobył gola w ostatnim ligowym meczu dającego Górnikowi remis 3:3 i pieczętującego spadek Wisły. 10 maja na stadionie Wisły w obecności 40 000 widzów Polska pokonała Irlandię 3:1.

1965
Wisła walczyła w II lidze w praktycznie niezmienionym składzie. Trenerem był wówczas Czesław Skoraczyński, zaś kierownikiem legendarny... koszykarz "Wawelskich Smoków" Tadeusz Pacuła.

1966
Drugoligowa kwarantanna Wisły miała swoje pozytywne skutki. Po powrocie do I ligi Wiślacy wywalczyli wicemistrzostwo Polski. Udane były też występy w pucharze Intertoto, w którym Wisła zajęła 2. miejsce. 22 sierpnia Czesław Studnicki zdobył gola nr 1300 w historii pierwszoligowych występów Białej Gwiazdy (Wisła - Szombierki Bytom 2:1). Z wielką pompą obchodzony był jubileusz 60-lecia Wisły. Sporo było imprez sportowych, a w nich wartościowych wyników.

1967
Wisła słabo prezentowała się w rozgrywkach ligowych, znacznie lepiej w rywalizacji o Puchar Polski. Krakowianie dotarli do finału, w którym 9 lipca zmierzyli się z Rakowem Częstochowa. Po dramatycznym boju i golach Andrzeja Sykty (107.min) i Huberta Skupnika (111.min) Wisła wygrała 2:0 i zdobyła po raz drugi to trofeum. 24 września Wisła zagrała w I lidze po raz 700. (Wisła - Polonia Bytom 3:0). 29 października na stadionie Wisły znów zagrała reprezentacja Polski. W obecności 35 000 widzów Polacy zremisowali z Rumunią 0:0. Wisła zadebiutowała w rozgrywkach PZP - 20 listopada na wyjeździe wygrywając z HJK Helsinki 4:1 (gole: dwa Lendzion, Sykta i Skupnik). Potem było równie efektowne zwycięstwo u siebie (4:0), i mecze z HSV Hamburg. W obu przypadkach Wisła przegrała zarówno u siebie (0:1) jak i na wyjeździe (0:4). Nastąpiła zmiana godła klubowego. Decyzją Prezydium i uchwałą z dnia 29 marca Walne Zebranie Delegatów Towarzystwa przyjęło nazwę Gwardyjskie Towarzystwo Sportowe Wisła 1906 Kraków. Klub znalazł się pod patronatem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W zespole zadebiutowali Adam Musiał, Janusz Sputo, Ireneusz Adamus.

1968
Zespół szczęśliwie uratował się przed degradacją. Debiuty zaliczyli Stanisław Gonet, Antoni Szymanowski, Kazimierz Kmiecik.

1969
W lutym nastąpiła zmiana trenerów - miejsce Mieczysława Gracza zajął Węgier Gyula Teleky. 20 kwietnia na stadionie Wisły reprezentacja Polski w eliminacjach do MŚ 1970 rozgromiła Luksemburg 8:1. 5 goli, które strzelił Włodzimierz Lubański, oglądało 40 000 widzów. 20 sierpnia Krzysztof Hausner zdobył 1400. gola dla Wisły (Wisła - Zagłębie Sosnowiec 1:1). Bardzo dobrze Wisła wypadła w Pucharze Lata (Intertoto), zajmując pierwsze miejsce i zdobywając premię pieniężną. 29 września odbyły się kolejne derby z Cracovią. Na stadionie rywala Wisła wygrała 3:2. Dodatkową premią dla Wisły był okazały puchar ufundowany przez... Wisłę, ale tą z Chicago.

1970
W Wiśle zadebiutował Ryszard Sarnat. Wisła ponownie zajęła pierwsze miejsce w Pucharze Lata (Intertoto). Pod koniec roku zatrudniono kolejnego trenera. Został nim Michał "Myszka" Matyas.

1971
Kolejne debiuty wiślackie - Zdzisław Kapka, Henryk Maculewicz, Andrzej Garlej. 27 sierpnia Wisła rozegrała mecz nr 800 w lidze (Szombierki Bytom - Wisła 3:1). 22 września na stadionie przy Reymonta odbył się mecz eliminacji ME Polska - Turcja. W meczu tym wobec 30 000 widzów wystąpił Adam Musiał, Polacy wygrali pewnie 5:1.

1972
Wisła zajęła dopiero 9. miejsce w lidze. W Pucharze Polski doszła do 1/8 finału przegrywając mecz o ćwierćfinał ze Śląskiem Wrocław 0:2. W tym samym roku na Igrzyskach Olimpijskich polska reprezentacja z Kazimierzem Kmiecikiem i Antonim Szymanowskim w składzie sięgnęła po złoty medal.

1973
Krakowianie wywalczyli piąte miejsce w lidze, co premiowało grą w Pucharze Intertoto. Niestety, przygoda Białej Gwiazdy zakończyła się już na fazie grupowej. W Pucharze Polski Wiślakom poszło jeszcze gorzej niż w roku poprzednim. Tym razem na drodze do dalszej gry stanęła Odra Wodzisław, która wygrywając 1:0 zapewniła sobie grę w 1/8 finału tych rozgrywek.

1974
Wisła zajęła piąte miejsce w lidze, a w Pucharze Polski przegrała już w 1/16 finału. Pogromczynią krakowian okazała się być rzeszowska Stal. Występy w Pucharze Intertoto Wisła zakończyła na fazie grupowej. W tym roku swój sukces odniosła również reprezentacja Polski, zdobywając na Mistrzostwach Świata trzecie miejsce. W kadrze znajdowało się dwóch Wiślaków – Antoni Szymanowski i Adam Musiał.

1975
Krakowianie na zakończenie sezonu uplasowali się na trzeciej pozycji w lidze. Z Pucharem Polski drużyna musiała się szybko pożegnać, ponieważ po porażce 0:1 z GKS-em Jastrzębie, Wisła odpadła – jak w poprzednim roku - już w 1/16 finału. W plebiscycie redakcji "Sport" najlepszym piłkarzem sezonu został wybrany Antoni Szymanowski.

1976
W tym roku Wisła odniosła największe sukcesy. Wprawdzie w lidze zajęła dopiero dziesiątą lokatę, ale w rozgrywkach Pucharu Ligi znalazła się w finale, przegrywając tam z Widzewem Łódź. Po raz kolejny droga do zdobycia Pucharu Polski zakończyła się na ćwierćfinale, a pogromcą Wisły okazało się być Zagłębie Sosnowiec, które zwyciężyło 3:1. Po remisie i wygranej nad Celtikiem w pierwszej rundzie Pucharu UEFA, w drugiej krakowianie zmierzyli się z RWD Molenbeek. Oba spotkania zakończyły się remisem 1:1 i o awansie do trzeciej rundy musiały zadecydować rzuty karne. Wisła przegrała 4:5 i musiała przełknąć gorycz porażki. W reprezentacji Kmiecik i Szymanowski po raz kolejny osiągnęli wielki sukces, zdobywając wicemistrzostwo olimpijskie.

1978
Wisła po raz piąty sięgnęła po mistrzowską koronę. Po raz czwarty triumfowała w turnieju o Herbową Tarczę Miasta Krakowa. Niestety, w Pucharze Polski nie do przejścia okazał się być Lech Poznań. Po porażce krakowian 1:3, po raz kolejny musieli oni pożegnać się z trofeum już w ćwierćfinale.

1979
Zarówno kibice, jak i klub oczekiwali, że Biała Gwiazda obroni wywalczone rok wcześniej Mistrzostwo Polski. Niestety, umiejętności wystarczyło tylko na zajęcie 13. miejsca w lidze, ale za to Wisła zagrała w finale Pucharu Polski. Zdobyła też po raz kolejny Herbową Tarczę Miasta Krakowa. Zdecydowanie lepiej Wisła poradziła sobie w Pucharze Europy wygrywając w pierwszej rundzie z Club Brugge 3:1, a w 1/8 finału ze Zbrojovką Brno. Dopiero w 1/4 finału zaporą nie do przejścia było Malmö FF.

1980
Był to ubogi w sukcesy rok. Po 13. miejscu w poprzednim sezonie, wywalczona piąta lokata była sukcesem. Na drodze do upragnionego Pucharu Polski stanął poznański Lech, który w 1/8 finału wygrał z Wisłą 1:0. Niewątpliwe swój osobisty sukces odniósł obrońca Wisły Piotr Skrobowski, który został okrzyknięty przez magazyn "Sport" Odkryciem 1980 roku.

1981
Krakowianie zdobywają swój ósmy w historii tytuł wicemistrzów Polski. Kolejny raz okazało się, że sukcesy w lidze nie idą w parze z sukcesami w Pucharze Polski. Wisła znów odpadała w 1/16 finału i znów pogromcą okazała się być Stal Stalowa Wola. Biała Gwiazda po raz szósty zdobyła za to Herbową Tarczę Miasta Krakowa.

1982
Wisła uplasowała się na 8. pozycji w tabeli ligi. W Pucharze Polski doszła do ćwierćfinału, przegrywając z Pogonią Szczecin 1:2. Znów w ręce krakowian trafiła Herbowa Tarcza Miasta Krakowa. Dodatkowo Wisła okazała się być Mistrzem Polski Juniorów. W pierwszej rundzie Pucharu UEFA przegrała z Malmö FF 1:5.

1983
Piąte miejsce w lidze i ćwierćfinał Pucharu Polski po porażce z Piastem Gliwice 0:1, to dorobek Wisły na zakończenie sezonu 82/83. Na pocieszenie krakowianie kolejny raz zdobyli Herbową Tarczę Miasta Krakowa.

1984
Wisła zakończyła sezon dopiero na 11. miejscu w tabeli. Wprawdzie w Pucharze Polski zaszła aż do finału, ale uległa w nim Lechowi Poznań 0:3.

1985
Wisła zakończyła ligowe rozgrywki na 16. miejscu i po raz drugi w swojej historii spadła do 2. ligi. Najczęstszym wynikiem powtarzanym przez krakowską Wisłę w sezonie 84/85 była porażka 0:2. Takim wynikiem zakończyło się aż 8 meczów. 8 czerwca swój debiut w Wiśle zaliczył Kazimierz Moskal, który w barwach Białej Gwiazdy rozegrał 288 spotkań.

1986
Rozgrywki grupy wschodniej 2. ligi Wisła zakończyła na 2. miejscu, tracąc do Polonii Bytom zaledwie dwa punkty. Tylko zwycięzca grupy awansował do wyższej klasy rozgrywkowej. O awansie przesądził na 3 kolejki przed końcem bezpośredni mecz z Polonią. Wówczas krakowianie przegrali 0:3. W sezonie 85/86 ligowe mecze kończyły się zwycięstwem Wisły 1:0 – aż dziewięciokrotnie. 9 sierpnia w barwach Wisły zadebiutował Dariusz Wojtowicz i już w tym meczu zapisał się na listę strzelców, a Wisła zwyciężyła ze Stalą Stalowa Wola 2:0.

1987
9 sierpnia Wisła rozegrała swój 1500. mecz, wygrywając z Avią Świdnik 2:0. Ostatni mecz w Wiśle rozegrał Zdzisław Kapka, który z Białą Gwiazdą spędził 14 sezonów. 15 marca w zespole zadebiutował Zdzisław Strojak, który na inaugurację występów w Wiśle zdobył bramkę. 28 marca wystąpił najmłodszy debiutant – Marcin Jałocha. Urodzony 17.03.1971 roku miał zaledwie 5855 dni. Ponadto w 1987 roku Wisła dotarła do ćwierćfinału Pucharu Polski, w którym przegrała z GKS-em Bełchatów 2:1.

1988
Tym razem sezon zakończył się na 2. miejscu w lidze. Dzięki temu piłkarze Białej Gwiazdy rozegrali baraż o awans do 1. ligi z Górnikiem Knurów. W pierwszym meczu co prawda krakowianie przegrali 0:1, ale już 4 dni później zwyciężyli na własnym terenie 4:2, dzięki czemu awansowali do najwyższej klasy rozgrywkowej w Polsce.

1989
W pierwszym sezonie po powrocie do 1. ligi Wisła uplasowała się zaledwie na 12. pozycji. Przed grą w barażach o utrzymanie uratowały ją zaledwie 3 punkty. Drużyna z Reymonta wywalczyła je w meczu przeciw Łódzkiemu Klubowi Sportowemu. Zakończył się on najwyższym zwycięstwem Wisły w sezonie 88/89 – 4:1. W roku tym krakowianie wystąpili w Pucharze Intertoto, gdzie rozegrali 6 meczów. Dwa zdołali wygrać, dwa zremisować, a dwukrotnie przegrali. Wywalczyli 2. miejsce w tabeli grupy VIII za TJ Sparta Praga. Ponadto zmierzyli się z Hapoelem Petah Tikva i Beitarem Jerozolima.

1990
Sezon zakończył się na 9. miejscu. Najczęściej w sezonie 89/90 Wiślacy kończyli mecz z wynikiem 1:1 (aż 9 razy). 9 kwietnia w swoim debiucie bramkę dającą zwycięstwo 1:0 nad Stalą Mielec zdobył Tomasz Dziubiński. Swoją karierę w klubie zakończyli Marek Motyka i Leszek Lipka.

1991
Wisła zakończyła sezon na 3. miejscu z dorobkiem 40 punktów. Tyle samo wywalczył wicemistrz – Górnik Zabrze, który miał lepszy stosunek bramkowy.

1992
Średnia pozycja po średnim sezonie. Wiślacy zajęli siódme miejsce w ligowych rozgrywkach.

1993
W ostatnim meczu ligowym Wisła przegrała z Legią 0:6. Jednak wynik ten został unieważniony w związku z zarzutami o "niesportową postawę podczas rozgrywek". 3 kwietnia z powodu zamieszek przerwany został mecz ze Śląskiem Wrocław. Wiśle przyznano walkower 3:0.

1994
Podczas sezonu krakowianie remisowali w lidze aż ośmiokrotnie 1:1. Ponadto po wydarzeniach z 1993 roku Biała Gwiazda wraz z Legią i ŁKS-em została ukarana odjęciem 3 punktów. To wszystko spowodowało, że klub ostatecznie uplasował się na 15. miejscu w tabeli, co było równoznaczne ze spadkiem do 2. ligi.

1995
Tym razem Wiślacy trafili do grupy zachodniej, gdzie zdołali wywalczyć 3. miejsce. W tym sezonie z awansu do najwyższej klasy rozgrywkowej mogły się cieszyć zespoły Śląska Wrocław i Amiki Wronki.

1996
22 maja Biała Gwiazda wygrała mecz z Avią Świdnik 3:0. Piłkarze z grodu Kraka zajęli w 2. lidze drugie miejsce i awansowali do pierwszej ligi. Tym samym Wiślacy zrobili sobie i kibicom najpiękniejszy prezent na 90-lecie istnienia klubu.

1997
Biała Gwiazda trafiła w ręce Bogusława Cupiała.

1998
Po przejęciu klubu przez Bogusława Cupiała w Krakowie nastąpiły zmiany. Rozpoczęto przebudowę stadionu i sprowadzono kilku nowych zawodników. W imponującym stylu Wiślacy zdobywają 3 miejsce. Krakowianie mieli tylko pięć punktów straty do pierwszego miejsca w tabeli. Wiślacy w II rundzie Pucharu UEFA nie podołali AC Parmie. (1:1, 1:2).

1999
Biała Gwiazda zdobyła mistrzostwo kraju. Królem strzelców został Tomasz Frankowski z 21 golami. Z powodu ugodzenia piłkarza Dino Baggio nożem, rzuconym z trybun przez jednego z kibiców Wisły podczas meczu z FC Parmą, krakowianie zostali wykluczeni z rozgrywek o Puchar UEFA. Wisła kupiła Macieja Żurawskiego i był to jeden z największych transferów tego lata.

2000
Wisła Kraków zdobyła wicemistrzostwo Polski. W ostatniej fazie rozgrywek o Puchar Polski krakowianie przegrywają z Amicą Wronki (2:2, 0:3) i zdobywają drugie miejsce. Historyczny mecz z Realem Saragossa - po przegranym pierwszym meczu 1:4, Wiślacy u siebie pokonali Real 4:1 i tym samym doprowadzili do dogrywki, a w konsekwencji wygrali w rzutach karnych. W Pucharze UEFA Wiślacy w II rundzie przegrali z FC Porto (0:0, 0:3).

2001
Krakowianie zdobyli mistrzostwo Polski, Superpuchar i Puchar Ligi. W lidze najlepszym strzelcem został Tomasz Frankowski z 18 golami. W kwalifikacjach do Ligi Mistrzów w III rundzie Wisła zmierzyła się z FC Barceloną (3:4, 0:1). W Pucharze UEFA w II rundzie krakowianie przegrali z Interem Mediolan (0:2, 1:0).

2002
Wiślacy zdobywają wicemistrzostwo Polski, do pierwszej Legii Warszawa krakowianie tracąc jeden punkt. Królem strzelców został Maciej Żurawski z 21 golami. W finale Pucharu Polski Biała Gwiazda pokonała Amicę Wronki (4:2, 4:0). W Pucharze UEFA w II rundzie Wiślacy pokonali AC Parmę (1:2, 4:1), w III rundzie Schalke 04 Gelsenkirchen (1:1, 4:1). Finalistami piłkarskich Mistrzostw Świata w Korei i Japonii byli: Maciej Żurawski i Arkadiusz Głowacki.

2003
Na wiosnę w IV rundzie Pucharu UEFA Biała Gwiazda nie dała rady Lazio Rzym i odpadła z rozgrywek (3:3, 1:2). Krakowianie zdobyli mistrzostwo Polski i Puchar Polski. W meczu finałowym krakowianie pokonali swoją imienniczkę z Płocka (0:1, 3:0). W III rundzie kwalifikacji do Ligi Mistrzów Wiślacy zmierzyli się z RSC Anderlecht (1:3, 0:1).

2004
Wisła znowu mistrzem. Królem strzelców został Maciej Żurawski z 20 golami. W III rundzie kwalifikacji o Ligę Mistrzów krakowianie zmierzyli się ze słynnym Realem Madryt (0:2, 1:3). Jedynego gola w Madrycie zdobył Damian Gorawski.

2005
Po raz trzeci z rzędu Wisła Kraków została mistrzem kraju. Krakowianie zdobywając mistrzostwo Polski, mają 11 punktów przewagi nad drugim Groclinem. Tym razem najlepszym strzelcem ligi został Tomasz Frankowski z 25 golami. W walce o Ligę Mistrzów Wiślacy ulegli po dogrywce Panathinaikosowi Ateny (3:1, 1:4).

2006
Krakowianie zostają wicemistrzami kraju. W 100-lecie klubu Biała Gwiazda zmierzyła się z FC Sewilla (1:0). Na jesień Wisła grała w II rundzie Pucharu UEFA w fazie grupowej. Zmierzyła się z takimi drużynami jak: Feyenoord Rotterdam, FC Basel, AS Nancy i Blackburn Rovers. Wiślacy zakończyli grupę na 4. miejscu. Finalistami piłkarskich Mistrzostw Świata w Niemczech byli: Marcin Baszczyński, Radosław Sobolewski, Dariusz Dudka i Paweł Brożek.

2007
Wisła Kraków zakończyła sezon na ósmym miejscu w tabeli. Było to najgorsze miejsce od momentu przejęcia klubu przez Bogusława Cupiała. Nowy sezon Biała Gwiazda zaczęła pod wodzą nowego trenera - Macieja Skorży. Pierwszym optymistycznym znakiem dla kibiców na nadchodzący sezon było zwycięstwo w turnieju The Chicago Trophy. Natomiast w lidze krakowianie zakończyli rundę jesienną z 10. punktami przewagi nad drugą drużyną, dzięki czemu zostali mistrzami jesieni.

2008
Biała Gwiazda w imponującym stylu zostaje po raz 11. mistrzem kraju. Tytuł króla strzelców wywalczył Paweł Brożek, który zdobył 23 bramki. Krakowianie w eliminacjach do Ligi Mistrzów z kwitkiem odprawili Beitar Jerozolima (1:2 na wyjeździe, 5:0), jednak w następnej rundzie trafili na słynną Barcelonę. W pierwszym meczu Wiślacy przegrali aż 0:4, ale w rewanżu w Krakowie pokonali Katalończyków 1:0, zapisując się tym samym w historii polskiej piłki nożnej. W Pucharze UEFA podopieczni trenera Macieja Skorży ulegli Tottenhamowi Hotspur (2:1, 1:1) i nie awansowali do fazy grupowej tych rozgrywek.

2009
Wisła Kraków drugi raz z rzędu zostaje najlepszą drużyną w Polsce, a Paweł Brożek zachowuje tytuł króla strzelców, zdobywając 19 bramek (tyle samo goli ma na koncie Takesure Chinyama). Po drodze drużyna Macieja Skorży wygrywa Wielkie Derby Krakowa, na własnym obiekcie, 4:1. W europejskich pucharach krakowianie odnotowali niechlubny wynik, odpadając już w 2. rundzie kwalifikacyjnej do Ligi Mistrzów po potyczce z Levadią Tallin. Wiślakom nie udało się również zdobyć Superpucharu Polski. Biała Gwiazda uległa drużynie Lecha Poznań po serii rzutów karnych. Początek rundy jesiennej niezbyt fortunny, ale zespołowi udaje  się zakończyć ją na pierwszym miejscu w tabeli.

2010
Utrzymuje się słaba forma drużyny, zwolniony zostaje trener Skorża. Jego funkcję przejmuje Henryk Kasperczak, który zdobywa wraz z zespołem wicemistrzostwo kraju. Biała Gwiazda swoje mecze do końca sierpnia rozgrywa na obiekcie Hutnika Kraków. Po nieudanej przygodzie z Ligą Europejską następcą trenera Kasperczaka zostaje Holender, Robert Maaskant, a Wisła wraca na obiekt przy Reymonta 22.

2011
Trzynasty tytuł mistrza Polski staje się faktem. Wiślacy, pokonując Cracovię 1:0, zapewniają sobie miano najlepszej drużyny w kraju. W walce o Ligę Mistrzów Biała Gwiazda wygrywa pięć meczów z rzędu. Drogę do elity Europy zamyka drużynie z Reymonta APOEL Nikozja, wywalczając awans u siebie w ostatnich sekundach spotkania. W trakcie rundy jesiennej zwolniony zostaje trener Maaskant. Zastępuje go Kazimierz Moskal. Do Wiślaków uśmiecha się szczęście: wywalczają awans do 1/16 Ligi Europejskiej dzięki zwycięstwu nad drużyną Twente Enchede oraz wspaniałej postawie Odense BK w meczu z Fulham.

2012
Rotacji na stanowisku trenera ciąg dalszy, w trakcie rundy wiosennej posadę szkoleniowca Wisły obejmuje Michał Probierz. Drużyna kończy rozgrywki na 7. pozycji. Przed nowym sezonem do klubu wraca Arkadiusz Głowacki, a po porażce z Piastem Gliwice zespół przejmuje Tomasz Kulawik.

2013
Podopieczni Tomasza Kulawika ponownie kończą rywalizację w T-Mobile Ekstraklasie na 7. miejscu w tabeli. Stery krakowskiego klubu po raz trzeci obejmuje Franciszek Smuda. Z klubem żegna się Radosław Sobolewski. Na koszulki zaś wraca biała gwiazda. Wisła Kraków zostaje wicemistrzem jesieni, przegrywając tylko jeden mecz w rundzie.

2014

Już od pierwszych dni stycznia 2014 roku piłkarze Wisły Kraków do swojej dyspozycji mają nowoczesną bazę treningową w Myślenicach. To właśnie tutaj przez najbliższe lata będą szlifować piłkarską formę. Wisła Kraków SA oraz TS Wisła oficjalnie podpisały dokumenty o współpracy w zakresie szkolenia młodzieży, zapoczątkowując działalność Akademii Piłkarskiej. W czerwcu juniorzy starsi Wisły wygrali rozgrywki Centralnej Ligi Juniorów, pokonując w dwumeczu finałowym Cracovię aż 12:1!

2015

1 stycznia przniósł smutną informację o śmierci Leszka Snopkowskiego, legendarnego piłkarza Białej Gwiazdy, który przez całą karierę związany był  wyłącznie z klubem z Reymonta 22. 5 sycznia pracę na stanowisku Prezesa Zarządu rozpoczął Robert Gaszyński. 9 marca Zarząd Wisły Kraków SA zwolnił Franciszka Smudę z obowiązku świadczenia usług trenerskich. Jego miejsce na ławce trenerskiej krakowskiej drużyny zajął Kazimierz Moskal. 10 października miał miejsce wyjątkowy mecz, w którym pierwsza drużyna zmierzyła się z Drużyną Gwiazd, składającą się z takich zawodników jak: Artur Sarnat, Marcin Baszczyński, Marek Motyka, Mirosław Szymkowiak, Kamil Kosowski, Tomasz Frankowski, Kazimierz Kmiecik oraz wielu innych znakomitości krakowskiego Klubu. Spotkanie było uwieńczeniem akcji "Wisła Kraków to nasza historia". 30 listopada Klub rozstał się z trenrem Kazimierzem Moskalem. Jego posadę przejął Tadeusz Pawłowski. 21 grudnia nowym prezesem Wisły Kraków SA zotał Piotr Dunin-Suligostowski.